ورود اعضا:

آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 30
بازدید دیروز : 15
بازدید هفته : 128
بازدید ماه : 128
بازدید کل : 180015
تعداد مطالب : 151
تعداد نظرات : 37
تعداد آنلاین : 1

غزل  طایر قدسی از لسان الغیب

دارم امید که نور بصرم باز آید

آنکه غایب شده است از نظرم باز آید

گرمیِ دل خنکای جگرم باز آید

اگر آن طایر قدسی ز درم باز آید

عمر بگذشته به پیرانه سرم باز آید

چار تکبیر به محراب عبادت بزنم

باده با یادِ رخش از سر عادت بزنم

خیمة عشق به صحرای ارادت بزنم

کوس نو دولتی از بام سعادت بزنم

گر به بینم که مه نو سفرم باز آید

روز شب خورده‌ام از غیبت او خون‌جگر

گر نشد کارگشا نالة شب آه سحر

گوش بر پیک خبر مانده‌ام و چشم به در

دارم امید بر این اشگ چو باران که دگر

برق دولت که برفت از نظرم باز آید

آنکه در مشکل ما عقده‌گشا رایش بود

در سوید‌ای دلِ پاکدلان جایش بود

قبلة اهل نظر روی دل آرایش بود

آنکه تاج سر من خاکِ کفِ پایش بود

پادشاهی بکنم گر به سرم باز آید

همه گویند ز هجرش نَبُوَد راه گریز

چون که او مانده پسِ پرده غیبت، من نیز

من که قلبم شده از باده عشقش لبریز

خواهم اندر طلبش رفت و به یاران عزیز

شخصم ار باز نیاید خبرم باز آید

وصف جانانه به هر گونه کلامی نکنم

هست دور از من و ترسم که دوامی نکنم

لبم آلوده به هر باده و جامی نکنم

گر نثار قدم یار گرامی نکنم

گوهر جان به چه کار دگرم باز آید

آنکه از منظرة چشم نهان است چو روح

آنکه در مملکت عشق کند فتح فتوح

آنکه سازنده کشتی نجات است چو نوح

مانعش غلغل چنگ است و شکرخواب صبوح

ورنه گر بشنود آه سحرم باز آید

به امید قدمش چشم به راهم ـ حافظ

الفتم با غزلت هست گواهم ـ حافظ

همدم سوز دل و آتش آهم ـ حافظ

آرزومند رخ چون مهِ شاهم حافظ

همتی تا به سلامت ز درم باز آید

این بشارت به دل از غیب بسی میآید                   که به یاری جهان دادرسی میآید

رهزنان ره دین را عسسی میآید                        مژده ای دل که مسیحا نفسی میآید

که ز انفاس خوشش بوی کسی میآید

دوشم این مژده رسید از ملک العرش به گوش   کز غم هجر مکن شکوه و افغان و خروش

کاید از پرده برون پادشه برقع پوش               از غم و درد مکن ناله و فریاد که دوش

زده ام فالی و فریادرسی میآید

نوگل گلشن نرگس که برش گل چون خس              آید از پیش و مسیحا پی یاری از پس

شمع رویش سبب گرمی بزم همه کس                   ز آتش وادی ایمن نه منم خرم و بس

موسی اینجا به امید قبسی میآید

ای شه دین که به غیر تو دگر یاری نیست     جز تا ما را به جهان سرور و سالاری نیست

گرم ماننده بازار تو بازاری نیست              هیچکس نیست که در کوی تواش کاری نیست

هر کس اینجا به طریق هوسی میآید

یار در پرده و از پرده برون بس غوغاست      همه کس دلبر نادیده خود را جویاست

نقطه دایره کون و مکان ناپیداست                 کس ندانست که منزلگه معشوق کجاست

اینقدر هست که بانگ جرسی میآید

خوشدلا خوشدلی شیعه بود در شعبان                 که بود مطلع آن ماه هدی نیمه آن

بهر صید دل ما میرسد آن شاه زمان                  یار دارد سر صید دل حافظ یاران

شاهبازی به شکار مگسی میآید

خوشدل تهرانی

*******

به چشمی اعتماد کن که به جای صورت به سیرت تو می نگرد ،

به دلی دل بسپار که جای خالی برایت داشته باشد

و دستی را بپذیر که باز شدن را بهتر از مشت شدن بلد است..